Welkom op mijn blog met verhalen over mijn mama.
Mama leed aan een specifieke vorm van jongdementie; frontotemporale dementie (FTD). Ze kreeg deze diagnose in november 2018 en overleed in juli 2021.
De weg naar de diagnose, de diagnose zelf en de tijd na de diagnose waren een lijdensweg. Vooral voor ons als kinderen. Een symptoom van FTD is dat mama geen ziekte-inzicht had. Het voordeel was dat mama nog steeds geluk voelde en niet wakker lag van de diagnose. Een nadeel daarvan was dat veranderingen zeer moeilijk over te brengen waren.
Met deze blog wil ik een inkijk geven in hoe moeilijk deze weg is. Maar ook de lichtpuntjes wil ik benadrukken. De kinderen en partner van iemand met jongdementie kunnen frustratie voelen, onbegrip, angst, verdriet, eenzaamheid, verlies. Het is zeer moeilijk om al deze emoties een plaats te geven, laat staan te relativeren. Je kan erover praten, maar begrepen worden door je omgeving is andere koek. Het is dus niet mijn bedoeling de wetenschappelijke kant op te gaan, wel is het mijn bedoeling de menselijke kant te belichten.
Ik ben Katrijn. Opgegroeid met zus Griet, broer Bram, papa Piet en mama Veronique. Ondertussen heb ik een plusmama Katrien en een pluszus Sari. Ik ben gelukkig getrouwd met Jérôme. Hij heeft mij plusmama gemaakt van Noé. Ik ben ondertussen zelf mama van Téo en Estelle.
Blijf je graag op de hoogte?
Krijg nieuwe content direct in je mailbox.
Alsjeblief, vergeet mij niet. 